Arhimandrit Antonije (Đurđević)
| Antonije (Đurđević) | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Aleksa Đurđević |
| Datum rođenja | 14. jun 1917. |
| Mesto rođenja | Suvodanje kod Valjeva, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 2. avgust 1997. (80 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Tronoša kod Loznice, Srbija |
| Grob | Manastir Tronoša kod Loznice |
| iguman Manastira Tronoše | |
| Godine | 1961—1997 |
| Naslednik | Nikolaj (Veselinović) |
| iguman Manastira Pustinje | |
| Godine | 1953—1961 |
| Naslednik | Pahomije (Kralj) |
Antonije (svetovno Aleksa Đurđević; Suvodanje kod Valjeva, 14. jun 1917 — Manastir Tronoša, 2. avgust 1997) bio je pravoslavni arhimandrit, duhovnik Srpske pravoslavne crkve i iguman Manastira Tronoše.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u selu Suvodanje kod Valjeva od oca Pantelije i majke Perside rođene Aleksić. Njegovo svetovno ime je bilo Aleksa. Završio je četiri razreda osnovne škole u Stavama, a nižu gimnaziju u Valjevu. Otišao je 1934. u manastir Blagoveštenje gde je bio iskušenik. Zamonašio ga je vladika Nikolaj u manastiru Nikolje 20. juna 1937. i 18. decembra 1937. je postao jeromonah. Tokom Drugog svetskog rata zarobili su ga Nemci i bio je zatvoren u logoru kod Kremsa u Austriji i Dahau u Nemačkoj.
Po završetku rata, 1945. godine, vratio se u manastir Blagoveštenje. Posle toga je bio starešina manastira Klisura kod Arilja. Potom je otišao u manastir Kovilj i 1950. u manastir Raču. Od 1953. je prešao u šabačko-valjevsku eparhiju i postavljen za starešinu manastira Pustinje gde je tada obnovljen monaški život. Za uspešno obnavljanje manastira Pustinje odlikovan je 1956. činom igumana.
Postavljen je 9. februara 1961. za starešinu manastira Tronoše gde se takođe angažovao oko obnavljanja manastirskog konaka. Za svoj rad odlikovan je činom arhimandrita 1980. godine.
Izabrao ga je Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve 1990. da između tri kandidata izvuče koverat sa imenom novog patrijarha srpskog. Tom prilikom izvučen je dotadašnji episkop raško-prizrenski Pavle sa kojim je bio u istom bratstvu u manastirima Blagoveštenje i Rača. Druga dva kandidata za patrijarha srpskog bili su episkopi žički Stefan i šumadijski Sava.
Arhimandrit Antonije je preminuo 2. avgusta 1997. u manastiru Tronoši. Sahranjen je u manastirskoj porti, opelo je služio patrijarh Pavle sa još četvoricom episkopa Srpske pravoslavne crkve
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Manastir Tronoša još sija sjajem Nemanjića”. www.novosti.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-05-16.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Biografski leksikon valjevskog kraja, knjiga 1, sveska 5, str. 361-362, Valjevo 1998. COBISS.SR 65480972
- Marko Pavlović: Stradanje sveštenoslužitelja u Drugom svetskom ratu, str 205-217 u knjizi „Kolubara“, veliki narodni kalendar za prostu 2001. godinu, Valjevo 2001.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
